Het overweldigende gevoel van onvoorwaardelijke liefde...

Het is 12 jaar geleden dat ik voor het eerst moeder werd. Moeder van een zoon. 12 jaar geleden lag er een bloot mini-mensje op mijn borst. Ik kan het gevoel zo naar boven halen wanneer ik aan dat moment terugdenk. Een hemelse trots.

Maar de dagen erna waren moeilijk. Mijn hele lijf en ziel waren ontregeld en zoekende. De emoties gingen alle kanten op. Ik voelde me verdwaald en moest ook nog zorgen voor dat kleine mini-mensje. Dat ging niet. De borstvoeding verliep stroef, en elke voeding voelde als een enorme drempel. Na elke voeding wilde ik alleen maar slapen en op adem komen. Ik legde Joep terug in zijn bed of gaf hem aan iemand anders.

Vóóraf had ik me voorgesteld dat ik hele dagen met hem zou knuffelen — ik hóúd immers enorm van knuffelen. Maar het lukte niet. In plaats daarvan voelde ik me somber, verdrietig, had ik huilbuien en voelde ik me leeg.

Deze intense periode duurde ruim twee weken. Totdat ik echt niet meer kon en de wanhoop door mijn omgeving werd opgemerkt. Ik belde mijn lieve verloskundige Graciela, en binnen een uur stond ze bij me aan bed. Ze luisterde en gaf mij verschillende opties, waaronder het afbouwen van de borstvoeding. Het uitspreken van die woorden alleen al gaf me rust. 

Een borstkolf werd aangeschaft, en de koolbladeren lagen ruim voorradig in de koelkast. Het afbouwen was pijnlijk en de depressieve gevoelens kwamen met fikse kracht om de hoek kijken. Maar nu had ik een horizon. Ik wist: ik moet hier doorheen. Niet alleen om over te kunnen stappen naar volledige flesvoeding. Ook voelde ik dat dit me verlichting zou geven, dat ik weer vrijer zou kunnen ademen en bewegen.

Na ongeveer zes intense weken kon ik inderdaad weer vrijer ademen. De somberheid, het verdriet en het nergens zin in hebben namen langzaam af. Mijn lijf vond rust, waardoor ik meer voor Joep kon zorgen. 

Maar het zorgen bleef moeilijk. 

De genegenheid, het intense knuffelen, Joep dicht bij me houden — het was vaak te veel. Het lukte me niet. Het overweldigende gevoel van onvoorwaardelijke liefde kon ik nog niet toelaten.

Het moederschap kan overweldigend zijn. Zeker wanneer je jezelf nog niet goed kent. Als je niet weet wat jouw idealen, doelen, talenten en grenzen zijn. Want hoe kun je onvoorwaardelijk van een ander houden als je dat nog niet voor jezelf doet?

💖 Als je verlangt naar een kind, neem dan de tijd om eerst onvoorwaardelijk van jezelf te houden. Dat is de meest waardevolle voorbereiding die je kunt treffen.  

Knuffel,

Ellen